Choć parafia Wydrza prawie pięćdziesiąt lat później od miejscowej straży powstała, to współpraca między nimi zawsze dobrze się układała. Mądrość pierwszego proboszcza na tym polegała, że poprosił strażaków, aby organizacyjnie w niektórych sprawach pomagała. Ustalono z ówczesnym Zarządem OSP takie niepisane reguły postępowania w „życiu” parafii i ogólnego druhów się zachowania. Gdy czynnik ludzki już uzgodniono, to do wyboru dni świątecznych w które druhowie swoją obecnością by uświetnili przystąpiono. Ówczesny kapłan zaakceptował to i się zgodził i brać strażacką na Triduum Paschalne zaprosił.
     Jest to najważniejsze wydarzenie w roku liturgicznym. Rozpoczyna się wieczorową Mszą w Wielki Czwartek, a kończy Nieszporami Niedzieli Wielkanocnej. Druhowie zaproszenie przyjęli, służbę swoją nie od czwartku, a od piątku przejęli. Po liturgii wartę przy Grobie Pańskim postawili i zmieniając się co kilkanaście minut przez dwie noce i cały dzień ją pełnili. Kończyli ją przed Niedzielnymi Nieszporami gdzie zgodnie z Pisma Św. przekazem wartownicy kończyli wartę tak zwanym „padem”. W ten oto sposób miejscowi ochotnicy ze straży zobowiązanie swoje zakończyli. W poczuciu dobrze wykonanego obowiązku do domów swoich powrócili.
     Patronem naszej parafii i kościoła w Wydrzy jest Św. Józef Robotnik. Na jego cześć zawsze 1 maja odbywa się odpust parafialny. Ksiądz założyciel zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, poprosił miejscowych strażaków, żeby służbę liturgiczną w czasie procesji wspomagali. Druhowie cały składem osobowym przymaszerowali i wyżej wymienionej służbie w jej pełnieniu pomagali. Była to kolejna okazja do zaprezentowania się. Choć była to dla nich sytuacja zupełnie nowa, to z dumą nosili przedmioty liturgiczne i sakralne trzy razy wokół kościoła.
     Straż widząc braki w służbie liturgicznej pomóc proboszczowi swojemu bardzo chciała i zgłosiła mu chęć uczestniczenia w procesji Bożego Ciała. Miejscowi parafianie, którzy swojego księdza już trochę poznali, pierwszy raz ujrzeli Go takiego uśmiechniętego. Lecz On wiedział, że pozwolić sobie na to może. Ogłosił na kazaniu wiadomość, że ochotnicza straż w zbliżających się uroczystościach pomoże. Boże Ciało jest to uroczystość liturgiczna dla uczczenia Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Głównym celem obchodów tego Święta jest publiczne wyznanie wiary, oddanie czci i podziękowanie za łaski płynące przez Sakrament, a także za zniewagi wyrządzone przez słabość ludzką. Święto to obchodzone jest bardzo uroczyście. Po Mszy św. jest uroczysta procesja do czterech ołtarzy, bo tylu było ewangelistów. Procesję prowadzi krzyż. Za nim są niesione chorągwie, feretrony, obrazy. Dzieci w bieli. Chłopcy dzwoniący dzwoneczkami i dziewczynki sypiące kwiaty przed baldachimem. Pod którym idzie kapłan niosący monstrancje z Najświętszym Sakramentem. Za kapłanem idą wierni, którzy śpiewają pieśni przypisane na to święto.
     Takim właśnie zaangażowaniem ówczesna straż uroczystości kościelne uświetniała, swoją postawą późniejszym pokoleniom strażaków przykład dawała. Zawsze otwarta na różne sugestie była i kilka razy „w służbie parafii” swoje zwyczaje zmieniła. Po kilku latach w Triduum Paschalnym nocnej warty trzymania, zrezygnowano z niej. Nie dlatego, że zabrakło zasobu ludzkiego, lecz po prostu większość strażaków miało rodziny i zrobiono to dla ratowania tak zwanego „szczęścia małżeńskiego”. Po Wielkopiątkowej Liturgii warta kilka zmian tylko czuwa, po czym jak najciszej, żeby nie przeszkadzać adorującym, z kościoła się usuwa. W Wielką Sobotę od 8 rano warta jest trzymana, aż do wieczornych uroczystości, przed którymi rozpalane jest przez strażaków ognisko i przygotowywana woda w wannie do poświęcenia. Druhowie całym stanem osobowym uczestniczą w Liturgii Wielkiej Soboty. W Wielką Niedzielę ustawiana jest tylko jedna zmiana, żeby zgodnie z wyżej opisanym przekazem tradycja została podtrzymana. W Wielką Sobotę jest poświęcenie pokarmu świątecznego. Na prośbę księdza wierni ze swoich święconek chleb, kiełbasę i jajka strażakom ofiarują, dzięki czemu będący cały dzień poza domem nie głodują. To dzięki hojności święcących pokarm, my strażacy śniadanie wielkanocne organizujemy, na które zaraz po Rezurerkcji się udajemy.
     W święta 1 maja i Boże Ciało przez te wszystkie lata straż zwyczaju nie zmieniła. Tradycyjnie baldachim, chorągwie, feretrony podejmuje i służbie liturgicznej pomaga lub ją zastępuje. W to Drugie Święto tym bardziej posługi się chętnie podejmuje, dlatego że jeden z czterech ołtarzy na procesję przygotowuje.
     Miejscowi druhowie brali udział w przywitaniu Figury Matki Bożej Fatimskiej. Uczestniczyli również w Peregrynacji Obrazu Matki Bożej w Świętym Wizerunku Nawiedzenia. Byli obecni na uroczystej Mszy św. z okazji 40 lecia parafii powstania.
     Strażacy z Wydrzy są pobożni. Do kościoła regularnie uczęszczają. W modlitwie swojej proszą Pana Niebieskiego o bezpieczne powroty z akcji ratowniczych do domu swojego. Kapłanowi swojemu nigdy pomocy nie odmawiają. Na Jego wezwanie zawsze się stawiają.
     Nawet, gdy jest zimno, deszcz pada i jak żar leje się z nieba nie zważają na drwiące uśmiechy i złośliwe uwagi „nie ma Was, gdy naprawdę zachodzi prawdziwa potrzeba”. Zdarza się, że biorą urlop z pracy lub domowe uroczystości przekładają, żeby pokazać jak ważne poczucie swojej misji mają. Przy dźwiękach orkiestry strażackiej w szyku do kościoła swojego maszerują. Do rytmu przygrywa strażacki werblista, a prowadzi Ich Zdzichu. Niestety obowiązuje RODO więc nie można podać nazwiska.

Napisał: Janusz Janeczko